Symba's Story

Hier willen wij het verhaal van het ontstaan van de cattery graag vertellen. 

In 2007 begon het allemaal, Sander en ik (Anouk) gingen samenwonen, en we besloten dat het zo zonder dieren maar zo saai was. Ik kwam op den duur een foto op internet tegen van een hele mooie grote kat. Het was een Maine coon. Na overleg zou er 1 kat komen,  dus een Maine coon.

We schrokken toen we de prijzen voor een raskat zagen. Onze eerste reactie was: 650-750 euro voor alleen maar een kat met stamboom! Dus we gingen op marktplaats op zoek naar een leuke Maine coon, en we vonden onze Symba. 

Symba had geen stamboom, maar het was echt een heel mooi rood kitten waar we echt gigantisch blij mee waren. Hij was ook echt zo lief.

Symba woonde al een maand bij ons toen hij ziek werd. We gingen naar de dierenarts en de dierenarts wist ook niet wat er met Symba aan de hand was. Hij had koorts, en zelfs water hield hij niet binnen. Om de paar uur moest ik hem toch wat water toedienen, en na een paar dagen ging het gelukkig weer goed.

Helaas werd Symba na een paar weken weer ziek. Hij had weer het zelfde probleem als een paar weken daarvoor. Dit hield helaas een paar keer aan tot het moment dat hij zo ziek was dat de dierenarts echt voor een raadsel stond. Met veel zorg en liefde hebben we hem er weer bovenop gekregen, maar we hebben onze Sym voor de dood weg moeten trekken. 

Uiteindelijk waren wij na een half jaar ruim 1000 euro aan hem kwijt aan de dierenarts, en de fokker liet niks meer van zich horen hierover. Ook vertoonde Symba vreemd gedrag. Als hij alleen thuis was mauwde hij de hele boel bij elkaar, en klom vaak genoeg tot bovenin de gordijnen. Dit vonden wij op den duur zo sneu dat we er graag een 2e kat bij wilden hebben. Nog een Maine coon (dit keer met stamboom) was de wens, maar zoveel geld hadden wij toen der tijd niet. Ik deed nog een studie, en we wisten niet wat de toekomst ons bracht met Symba.

Op een dag kwam een vriend bij ons, en toen hadden we het erover dat we nog een maatje voor Symba zochten. Hij zei dat hij nog ergens hele leuke kittens wist. Hij heeft namelijk zijn paarden op een boerderij staan waar ze nog een oeps nestje hadden. Toen we daar kwamen vond ik de kittens echt heel erg schattig. Maar toen we in de stallen kwamen zag ik onze Nala lopen. Dat poesje wou ik graag. Er zat alleen een maar aan, Nala was al een half jaar oud, en helemaal geen mensen gewend.

Toen ze Nala eindelijk gevangen hadden was ze heel erg bang. Toen we thuis kwamen is ze ook direct onder de bank weg gekropen omdat ze zo bang was. De eerste weken is ze ook amper onder de bank weg gekomen, maar op den duur had ze door dat wij helemaal niet zo eng waren. Toen ben ik voorzichtig begonnen om Nala op te tillen en te aaien. 

Momenteel zie je er weinig meer van dat Nala eerst zo bang was. Hoe bang ze toen was, hoe graag ze momenteel aandacht wil. Vreemde mensen vind ze nog wat eng, maar als ik zeg dat het goed is komt ze daar ook kopjes geven en lekker knuffelen. 

Omdat er toch steeds meer interesse kwam voor nog een Maine coon ben ik eens goed gaan inlezen waarom een kitten met stamboom nou zo duur was. Wij dachten dat het gewoon kwam omdat het een kat was met stamboom, maar alles was minder waar.

Een goede cattery test de katten en zal je ook steunen en advies geven wanneer je kat ziek is. Er zijn zelfs catteries die garanties geven op de kittens, omdat ze er zelf alles aan doen om zo'n gezond mogelijk kitten te fokken. Helaas kan het eens voor komen dat een kitten toch niet zo gezond is, maar dan zijn er gelukkig goede fokkers die mensen tegemoet willen komen in de kosten.

Toch wilde Sander er geen katten meer bij. Er zou eigenlijk maar 1 kat komen, en nu waren er al 2, dus dat was ruim voldoende. Toch bleef de grote wens op een echt coontje, en in de zomer van 2009 hebben we toch besloten om voor een 3e kat te gaan, en dit keer een coontje met stamboom. Ondertussen is Symba bijna niet meer ziek geweest, dus ook daarom vond Sander het oke dat er nog een kat bij kwam.

Na een aantal fokkers bezocht te hebben kwamen we terrecht bij Monique van the Phantom of Maine. Het plan was nog niet om direct een kitten te kopen, maar ze had toen 2 hele leuke nestjes met kittens. Senna en Inferno waren toen 10 weekjes oud toen we kwamen kijken, en toen kwam het probleem. Ik wilde Inferno, want ik ben dol op rood en Fern had ook zo'n schattig, maar ook stoer snoetje. En Sander wilde Senna graag hebben. Hij is nou eenmaal meer voor het blauwe en zwart zilver. Uiteindelijk zijn we toch voor Inferno gegaan, want op Senna stond toen al een optie, en hij vond Inferno ook stiekem best leuk.

13 Augustus 2010 was het zover. Inferno kwam bij ons wonen. Wat een schatje was het, maar kleine jongens worden groot, en momenteel (04-09-2010) is onze Fern al een grote reus aan het worden. 

Ook was de wens van ons om eens een kattenshow te bezoeken, en dat deden we in december in Groningen. Mooi dicht bij de deur voor als Inferno het maar niets zou vinden, maar hij vond het geweldig, al die mensen kijken en af en toe spelen. Toen is ook onze show carriere begonnen. We gaan momenteel naar veel shows in Nederland, maar we zijn ook van plan om naar het buitenland te gaan. 

Ook gingen we nog veel op bezoek bij Monique (de fokster van Inferno), en Sander begon kittens ook steeds leuker te vinden. Dus na heel veel overleg hebben we besloten een cattery te starten. 

In april 2010 kwam Sander z'n wens uit. Senna kwam door omstandigheden bij ons wonen, dus toen was het kattenclubje compleet. Senna zou eigenlijk ons eerste fokpoesje worden, maar helaas was dat door haar gezondheid niet mogelijk (dit kunt u uitgebreid lezen op haar eigen pagina bij de poezen).